Spaanse naamgevingsgebruiken zijn historische tradities die in Spanje worden toegepast voor het benoemen van kinderen. Volgens deze gebruiken bestaat de naam van een persoon uit een voornaam (enkelvoudig of samengesteld) gevolgd door twee achternamen. Historisch gezien was de eerste achternaam de eerste achternaam van de vader en de tweede de eerste achternaam van de moeder. In de afgelopen jaren wordt de volgorde van de achternamen in een gezin bepaald bij de inschrijving van het eerste kind, maar meestal wordt nog steeds de traditionele volgorde gekozen. Vaak is het de gewoonte om meestal één voornaam en de voornaam te gebruiken (bijv. " Miguel de Unamuno " voor Miguel de Unamuno y Jugo); de volledige naam wordt doorgaans gereserveerd voor juridische, formele en documentaire zaken. Beide achternamen worden soms systematisch gebruikt wanneer de eerste achternaam heel gebruikelijk is (bijvoorbeeld Federico García Lorca , Pablo Ruiz Picasso of José Luis Rodríguez Zapatero ) om een ​​meer aangepaste naam te krijgen. In deze gevallen is het zelfs gebruikelijk om alleen de tweede achternaam te gebruiken, zoals in "Lorca", "Picasso" of "Zapatero". Dit heeft geen invloed op de alfabetisering: "Lorca", de Spaanse dichter, moet alfabetisch worden gerangschikt in een index onder "García Lorca", niet "Lorca" of "García".

 

Momenteel dragen mensen in Spanje een enkele of samengestelde voornaam ( nombre in het Spaans) en twee achternamen ( apellidos in het Spaans). Een samengestelde voornaam bestaat uit twee (of meer) enkele namen; bijvoorbeeld Juan Pablo wordt niet beschouwd als een eerste en een tweede voornaam, maar een enkele samengestelde voornaam te zijn. De twee achternamen verwijzen naar elk van de ouderlijke families. Traditioneel is de eerste achternaam van een persoon de eerste achternaam van de vader ( apellido paterno ), terwijl de tweede achternaam de eerste achternaam van de moeder is ( apellido materno ). Als een man genaamd Eduardo Fernández Garrido bijvoorbeeld trouwt met een vrouw genaamd María Dolores Martínez Ruiz (merk op dat vrouwen hun naam niet veranderen door te trouwen) en ze hebben een kind genaamd José , dan zijn er verschillende juridische opties, maar hun kind zou meestal bekend als José Fernández Martínez . De Spaanse wet op de gelijkheid van mannen en vrouwen staat de omzetting van achternaam toe sinds 1999, op voorwaarde dat elke broer of zus dezelfde volgorde van achternaam moet dragen die is vastgelegd in de Registro Civil ( burgerlijke stand ), maar er zijn wettelijke uitzonderingen. Als de ouders van een kind het niet eens konden worden over de volgorde van de achternamen, beslist sinds 2013 een ambtenaar welke als eerste komt, waarbij de naam van de vader de standaardoptie is. De enige vereiste is dat elke zoon en dochter dezelfde volgorde van de achternamen moeten hebben, zodat ze deze niet afzonderlijk kunnen wijzigen. Sinds juni 2017 is het eerst aannemen van de vaderlijke naam niet langer de standaardmethode en moeten ouders een overeenkomst ondertekenen waarin de naamvolgorde expliciet wordt uitgedrukt. De wet geeft een persoon ook de mogelijkheid om bij het bereiken van de volwassenheid de volgorde van de achternamen om te keren. Deze wetgeving is echter alleen van toepassing op Spaanse staatsburgers; mensen met een andere nationaliteit krijgen de achternaam die wordt aangegeven door de wetten van hun oorspronkelijke land.

 

Elke achternaam kan ook samengesteld zijn, waarbij de delen gewoonlijk verbonden zijn door het voegwoord y of e (en), door het voorzetsel de (van), of door een koppelteken. De naam van een persoon kan bijvoorbeeld Juan Pablo Fernández de Calderón García-Iglesias zijn , bestaande uit een voornaam ( Juan Pablo ), een vaderlijke achternaam ( Fernández de Calderón ) en een moederlijke achternaam ( García-Iglesias ). Er zijn momenten waarop het onmogelijk is om een ​​naam correct te analyseren. Zo werd de schrijver Sebastià Juan Arbó door de Library of Congress jarenlang alfabetisch gerangschikt onder " Arbó ", ervan uitgaande dat Sebastià en Juan allebei voornamen waren. "Juan" was echter eigenlijk zijn eerste achternaam. Om dit soort vragen op te lossen, waarbij meestal sprake is van zeer gangbare namen (" Juan " is zelden een achternaam), is vaak de raadpleging van de betrokken persoon of juridische documenten die bij hen horen nodig.

 

Aanspreekvormen Een man genaamd José Antonio Gómez Iglesias zou normaal gesproken worden aangesproken als señor Gómez of señor Gómez Iglesias in plaats van señor Iglesias , omdat Gómez zijn eerste achternaam is. Bovendien kan meneer Gómez informeel worden aangesproken als José Antonio José Pepe (bijnaam voor José) Antonio Toño (bijnaam voor Antonio) Joselito, Josito, Joselillo, Josico of Joselín (verkleinwoorden van José) Antoñito, Toñín , Toñito, Ñoño of Nono (verkleinwoorden van Antonio) Joseán ( apocopatie ). Heel formeel zou hij kunnen worden aangesproken met een eretitel zoals don José Antonio of don José . Wanneer de eerste achternaam heel gebruikelijk is, zoals García in het bovenstaande voorbeeld, is het niet ongebruikelijk dat naar een persoon wordt verwezen met behulp van beide familienamen, of terloops alleen met hun tweede achternaam. Zo wordt José Luis Rodríguez Zapatero (gekozen tot president van de Spaanse regering bij de algemene verkiezingen van 2004 en 2008) vaak simpelweg Zapatero genoemd, de naam die hij heeft geërfd van de familie van zijn moeder, aangezien Rodríguez een veel voorkomende achternaam is en mogelijk dubbelzinnig is. Hetzelfde gebeurt met een andere voormalige Spaanse socialistische leider, Alfredo Pérez Rubalcaba , met de dichter en toneelschrijver Federico García Lorca , en met de schilder Pablo Ruiz Picasso . Omdat de vaderlijke achternamen van deze mensen heel gewoon zijn, wordt er vaak naar verwezen met hun moederlijke achternamen (Rubalcaba, Lorca, Picasso). Het zou niettemin een vergissing zijn Rodríguez Zapatero onder Z of García Lorca onder L te indexeren (Picasso, die het grootste deel van zijn volwassen leven in Frankrijk heeft doorgebracht, wordt normaal gesproken onder "P" geïndexeerd). In een Engelssprekende omgeving breken Spaans-benoemde mensen soms hun achternamen af ​​om Engelstalige verwarring te voorkomen of om formulieren in te vullen met slechts één spatie voor de achternaam: de achternaam van de Puerto Ricaanse Amerikaanse vertegenwoordiger Alexandria Ocasio-Cortez is bijvoorbeeld Ocasio-Cortez, waarin de achternamen van haar ouders Ocasio-Roman en Ocasio-Cortez (née Cortez) zijn. Ze legde een paar keer de nadruk om haar achternaam Cortez niet te verwarren.

 

Voornamen Ouders kiezen de voornaam van hun kind , die moet worden opgenomen in de Registro Civil (burgerlijke stand) om zijn of haar wettelijke identiteit vast te stellen. Met enkele beperkingen kunnen ouders nu elke naam kiezen; gemeenschappelijke bronnen van namen zijn de smaak van de ouders, ter ere van een familielid, de General Roman Calendar nomina (nominaal register) en traditionele Spaanse namen. De wetgeving in Spanje onder Franco beperkte de culturele naamgevingsgebruiken wettelijk tot alleen christelijke (Jezus, Maria, heiligen) en typisch Spaanse namen (Álvaro, Jimena, enz.). Hoewel het eerste deel van een samengestelde voornaam over het algemeen het geslacht van het kind weerspiegelt, hoeft de tweede persoonlijke naam dat niet te doen (bijv. José María Aznar ). Momenteel is de enige beperking van de naamgeving de waardigheid van het kind, dat geen beledigende naam kan krijgen. Soortgelijke beperkingen werden toegepast op verkleinwoorden, bekende en informele varianten die niet als de juiste namen worden herkend, en "degenen die tot verwarring over seks leiden"; de huidige wet staat de registratie van verkleinwoorden echter toe. Spaanse provinciale achternaamconcentraties: percentage van de bevolking dat is geboren met de tien meest voorkomende achternamen voor elke provincie. (Bron: Instituto Nacional de Estadística 2006) María en José Meisjes worden vaak María genoemd , ter ere van de Maagd Maria , door een heiligdom, een plaats of een religieus concept-achtervoegsel aan María toe te voegen . In het dagelijks leven laten zulke vrouwen het 'Maria van de ...' nominale voorvoegsel weg, en gebruiken ze het achtervoegsel van hun samengestelde namen als hun openbare, in plaats van wettelijke identiteit . Vandaar dat vrouwen met Maria- namen zoals María de los Ángeles (Maria van de engelen), María del Pilar ( Maria van de pilaar ) en María de la Luz (Maria van het licht), normaal gesproken worden aangesproken als Ángeles (engelen), Pilar (pijler) en Luz (licht); ze kunnen echter allemaal worden aangesproken als María .

 

Bijnamen zoals Maricarmen voor María del Carmen , Marisol voor "María (de la) Soledad" ("Onze-Lieve-Vrouw van eenzaamheid", de Maagd Maria), Dolores of Lola voor María de los Dolores ("Onze-Lieve-Vrouw van Smarten"), Mercedes of Merche voor María de las Mercedes ("Onze Lieve Vrouw van Barmhartigheid"), enz. worden vaak gebruikt. Ouders kunnen ook gewoon een meisje María noemen , of Mari zonder een achtervoegsel. Het is niet ongebruikelijk dat de formele naam van een jongen María omvat , voorafgegaan door een mannelijke naam, bijvoorbeeld José María Aznar (Joseph Mary Aznar) of Juan María Vicencio de Ripperdá (John Mary Vicencio de Ripperdá).

 

Evenzo kan een meisje formeel María José (Maria Jozef) heten , bijv . Skiër María José Rienda , en informeel Marijose , Mariajo , Majo , Ajo , Marisé of zelfs José genoemd ter ere van Sint-Jozef. María als mannelijke naam wordt schriftelijk vaak afgekort als M. (José M. Aznar), Ma. (José Ma. Aznar) of M.ª ( José M.ª Morelos ). Het is ongebruikelijk dat andere namen dan de religieus belangrijke María en José op deze manier worden gebruikt, behalve de naam Jesús die ook heel gebruikelijk is en kan worden gebruikt als ' Jesús ' of ' Jesús María ' voor een jongen en ' María Jesús'. "voor een meisje, en kan worden afgekort als" Sus "," Chus "en andere bijnamen.

 

Geregistreerde namen De Registro Civil (burgerlijke stand) registreert officieel de identiteit van een kind, bestaande uit een voornaam (enkelvoudig of samengesteld) en de twee achternamen ; een kind kan echter religieus worden gedoopt met verschillende voornamen, bijvoorbeeld Felipe Juan Froilán de Todos los Santos . Tot de jaren zestig was het gebruikelijk om kinderen met drie voornamen te dopen: de eerste was de belangrijkste en de enige die door het kind werd gebruikt; als de ouders het eens waren, was een van de andere twee de naam van de heilige van de dag. Tegenwoordig is dopen met drie of meer voornamen meestal een koninklijke en adellijke familiepraktijk. Huwelijk In Spanje verandert men bij het trouwen zijn achternaam niet. In sommige gevallen, zoals high society-bijeenkomsten, kan de achternaam van de partner achter de achternamen van de persoon worden toegevoegd met het voorzetsel de (of). Een voorbeeld zou een Leocadia Blanco Álvarez zijn , getrouwd met een Pedro Pérez Montilla , die kan worden aangesproken als Leocadia Blanco de Pérez of als Leocadia Blanco Álvarez de Pérez . Dit formaat wordt niet gebruikt in alledaagse situaties en heeft geen juridische waarde. Achternaamverdeling: de meest voorkomende familienamen in Spanje, per provincie . Generatie-overdracht In de generatie overgang van familienamen, voorrang de vaderlijke achternaam elimineert uiteindelijk de moederlijke achternamen van de familie lijn . Het hedendaagse recht (1999) staat toe dat de achternaam van de moeder voorrang krijgt, maar de meeste mensen nemen de traditionele volgorde van de achternaam tussen vader en moeder in acht. Daarom worden de dochter en zoon van Ángela López Sáenz en Tomás Portillo Blanco meestal Laura Portillo López en Pedro Portillo López genoemd, maar kunnen ze ook Laura López Portillo en Pedro López Portillo worden genoemd . De twee achternamen van alle broers en zussen moeten in dezelfde volgorde staan ​​als ze in de Registro Civil worden vermeld .

 

Patrilineaire overdracht van achternaam was niet altijd de norm in Spaanstalige samenlevingen. Vóór het midden van de achttiende eeuw, toen de huidige norm voor de combinatie van vader-moeder-achternaam werd aangenomen, pasten Hispanophone-verenigingen vaak matrilineaire achternaamoverdracht toe, waarbij kinderen de achternaam van de moeder kregen en kinderen af ​​en toe de achternaam van een grootouder (gedragen door geen van beide ouders) voor prestige - zijn gezien als adel - en winst, de matriarch of de patriarch vleiend in de hoop land te erven .

 

Spaanse naamgeving douane omvatten de orthografische mogelijkheid samenvoegen van de namen van de combinatie deeltje y of e voordat de naam begint met 'I', 'hallo' of 'Y', (zowel betekenis "en") (bijvoorbeeld José Ortega y Gasset , Tomás Portillo y Blanco of Eduardo Dato e Iradier ), volgens een verouderd aristocratisch gebruik. Niet elke achternaam is een enkel woord; dergelijk aaneengesloten gebruik komt veel voor bij dubbele achternamen (moeder-vaderlijk), voorouderlijke samengestelde achternamen die aan de volgende generaties zijn nagelaten - vooral wanneer de vaderlijke achternaam sociaal niet wordt onderscheiden. José María Álvarez del Manzano y López del Hierro is een voorbeeld, zijn naam bestaat uit de samengestelde enkele naam José María en twee samengestelde achternamen, Álvarez del Manzano en López del Hierro . Andere voorbeelden zijn afgeleid van plaatsnamen in de kerk, zoals San José. Wanneer een persoon dubbele achternamen draagt, is het ondubbelzinnig maken het invoegen van y tussen de achternaam van de vader en de moeder. In het geval van onwettigheid - wanneer de vader van het kind onbekend is of weigert zijn kind legaal te erkennen - draagt ​​het kind beide achternamen van de moeder, die onderling kunnen worden verwisseld. Af en toe wordt een persoon met een gewone vaderlijke achternaam en een ongebruikelijke achternaam van de moeder algemeen bekend onder de achternaam van de moeder. Enkele voorbeelden zijn de kunstenaar Pablo Ruiz Picasso , de dichter Federico García Lorca en de politicus José Luis Rodríguez Zapatero . Met een soortgelijk effect wordt de buitenlandse achternaam van de Uruguayaanse schrijver Eduardo Hughes Galeano (zijn vader was Brits) meestal weggelaten. (Als jongen ondertekende hij echter af en toe zijn naam als Eduardo Gius , waarbij hij een Hispanicised benadering van de Engelse uitspraak van 'Hughes' gebruikte.) Een dergelijk gebruik van de voorlaatste achternaam op zich is echter informeel en mag niet worden toegepast in juridische contexten. Het komt ook zelden voor dat een persoon algemeen bekend wordt onder beide achternamen, met als voorbeeld een tennisser Arantxa Sánchez Vicario - terwijl haar oudere broers Emilio en Javier , ook professionele tennissers, in het dagelijks leven alleen bekend zijn onder de vaderlijke achternaam van Sánchez , hoewel ze formeel zouden worden aangesproken als Sánchez Vicario .

Navarrese en Álavan achternamen

Waar Baskische en Romaanse culturen taalkundig lang naast elkaar hebben bestaan, duiden de achternamen de naam van de vader en het (familie) huis of stad / dorp aan. Dus het Romaanse patroniem en de plaatsnaam worden samengevoegd met het voorzetsel deeltje de ("van" + "herkomst"). In de naam José Ignacio López de Arriortúa is de samengestelde achternaam López de Arriortúa bijvoorbeeld een enkele achternaam, ondanks dat Arriortúa de oorspronkelijke familienaam is. Dit kan tot verwarring leiden omdat de Spaanse López en de Baskische Arriortúa discrete achternamen zijn in respectievelijk het Spaans en Baskisch. Dit patroon was ook in gebruik in andere Baskische districten, maar werd in de meeste Baskisch-sprekende gebieden afgebouwd en bleef alleen bestaan ​​in landen met een sterke Romaanse invloed, dwz in enkele centrale gebieden van Navarra en het grootste deel van Álava . In mindere mate is dit patroon ook aanwezig in Castilië, waar Baskisch - Castiliaans tweetaligheid algemeen was in noordelijke en oostelijke gebieden tot in de 13e eeuw. Een opmerkelijk voorbeeld van dit systeem was Joaquina Sánchez de Samaniego y Fernández de Tejada , met zowel vaderlijke als moederlijke achternamen die uit dit systeem kwamen, samen met een y ("en"). 

 

Nominale voegwoorden Het deeltje "de" (van) Zie ook: Spaanse adel In het Spaans, het voorzetsel deeltje de ( "of") wordt gebruikt als een combinatie van twee achternaam spelling stijlen, en een achternaam ondubbelzinnig te maken. De eerste stijl is in patroniem en toponymische achternaam spelling formules, bijvoorbeeld Gonzalo Fernández de Córdoba , Pedro López de Ayala en Vasco Núñez de Balboa , zoals in veel conquistador- namen. De spelling van namen die het voorzetsel deeltje DE geschreven in kleine letters wanneer zij achter de naam, aldus José Manuel de la Rúa ( "op straat") en Cunegunda de la Torre ( "van de toren"), omdat anders de bovenste -case spelling doctor De la Rúa en señora De la Torre worden gebruikt. Zonder patroniem Juan Carlos de Borbón . In tegenstelling tot in het Frans vereist de Spaanse spelling geen samentrekking wanneer een klinker de achternaam begint, met uitzondering van de el ("van de"), die del wordt . Bijv. Carlos Arturo del Monte (Charles Arthur van de berg). De patroniem uitzondering De huidige (1958) Spaanse naamwet , Artículo 195 del Reglamento del Registro Civil (artikel 195 van de Regeling burgerlijke stand) staat niet toe dat een persoon de voorvoegsel de achter zijn achternaam, behalve als de verduidelijkende toevoeging van de aan een achternaam ( apellido ) die misschien verkeerd wordt begrepen als een voornaam ( nombre ); zo zou een kind worden geregistreerd als Pedro de Miguel Jiménez , om te voorkomen dat de achternaam Miguel wordt aangezien als het tweede deel van een samengestelde naam, zoals Pedro Miguel . Rekening de de deeltjes niet noodzakelijkerwijs duiden een adellijke familie, in het bijzonder in het oosten van Castilië , Alava , en van Navarra, de de gewoonlijk toegepast op de plaats-naam (stad of dorp) van waaruit de persoon en zijn of haar voorouders afkomstig is. Dit verschilt van een andere praktijk die in de zestiende en zeventiende eeuw werd gebruikt, namelijk het gebruik van de naar de eigen naam volgen als een manier om het nobele erfgoed van de drager aan te duiden om de misvatting te vermijden dat hij of zij een jood of een moor is. In die tijd gebruikten veel mensen, ongeacht hun ware afkomst, het deeltje, bijvoorbeeld Miguel de Cervantes , Lope de Vega , enz .; bovendien noemde een hoge edelman zoals Francisco Sandoval Rojas zichzelf Francisco de Sandoval y Rojas . In de achttiende eeuw, de Spaanse adel zich volledig achter de Franse gewoonte van het gebruik van Dè als adel identifier echter gewone droeg ook de deeltjes, die het maakte de gebruiksmogelijkheden onduidelijk; dus werd de adel benadrukt met de afstamming van de achternaam. Het deeltje 'y' (en) In de zestiende eeuw, de Spaanse aangenomen copulative combinatie y ( "en") om een persoon achternamen te onderscheiden; aldus de Andalusische barokke schrijver Luis de Góngora y Argote (1561-1627), de Aragonese schilder Francisco José de Goya y Lucientes (1746-1828), de Andalusische kunstenaar Pablo Diego Ruiz y Picasso (1881-1973) en de Madrileense liberale filosoof José Ortega y Gasset (1883-1955). In Latijns-Amerika was deze spellingconventie gebruikelijk bij geestelijken (bijv. De Salvadoraanse bisschop Óscar Arnulfo Romero y Galdámez ), en gesanctioneerd door de Ley de Registro Civil (wet op de burgerlijke stand) van 1870, waarbij geboorteaktes werden geëist met vermelding van de vaderlijke en moederlijke familienamen die samenhangen met y - aldus zijn Felipe González y Márquez en José María Aznar y López de respectieve echte namen van de Spaanse politici Felipe González Márquez en José María Aznar López ; in tegenstelling tot het Catalaans is het Spaanse gebruik echter zeldzaam. In de Filippijnen worden y en het bijbehorende gebruik alleen bewaard in formele staatsdocumenten zoals politiedocumenten, maar worden ze anders geschrapt ten gunste van een meer door Amerika beïnvloede naamgevingsopdracht.

 

De combinatie y voorkomt confessionele verwarring wanneer de vaderlijke familienaam zou kunnen lijken op een (eerste) naam zijn zonder dat, de fysioloog Santiago Ramón y Cajal lijkt te worden genoemd Santiago Ramón (composiet) en bijgenaamd Cajal , ook de jurist Francisco Tomás y Valiente , en de geestelijke Vicente Enrique y Tarancón . Zonder de conjunctie lijkt de voetballer Rafael Martín Vázquez , wanneer hij met zijn achternaam Martín Vázquez wordt aangeduid, ten onrechte eerder Martín dan Rafael te heten , terwijl de taalkundige Fernando Lázaro Carreter tot zijn ergernis af en toe werd aangesproken als Don Lázaro in plaats van Don. Fernando (Lázaro kan voor- of achternaam zijn).

 

Bovendien, wanneer de achternaam van de moeder begint met een i klinker, geschreven met de klinker I ( Ibarra ), de klinker Y ( Ybarra archaïsche spelling) of de combinatie Hi + medeklinker ( Higueras ), vervangt de Spaanse eufonie e in plaats van y , aldus het voorbeeld van de Spaanse staatsman Eduardo Dato e Iradier (1856–1921). Aanduidingen Om de sociale identiteit van een persoon over te brengen , bieden Spaanse naamgevingsgebruiken orthografische middelen, zoals afkortingen van achtervoegsels, spelling van de achternaam en plaatsnamen, die de plaats van de persoon in de samenleving aangeven en impliceren . Identiteit en afkomst h. (zoon van): Een man met de naam zijn vader, kan het achtervoegsel h in kleine letters toevoegen . (waarmee hijo , zoon wordt aangeduid ) achter zijn achternaam, waardoor hij zichzelf onderscheidt, Juan Gómez Marcos, h. , van zijn vader, Juan Gómez Marcos ; de Engelse analoog is "Jr." ( junior ). Het achtervoegsel -ez Na de Visigotische invasie van het Iberisch schiereiland, nam de lokale bevolking in grote mate een patroniem naamgevingssysteem aan: het achtervoegsel -icī (een Latijnse genitief wat zoon van betekent ) zou worden toegevoegd aan de naam van de vader van een man.

 

Dit achtervoegsel evolueerde geleidelijk naar verschillende lokale vormen, afhankelijk van de taal. De zoon van Fernando zou bijvoorbeeld worden genoemd: Baskisch : Fernanditz Castillan : Fernández Catalaans : Ferrandis Portugees en Galicisch : Fernandes

 

Dit systeem kwam het meest voor in, maar niet beperkt tot, de centrale regio van Castilië . Kale achternamen, dwz de naam van de vader zonder het achtervoegsel -itz / -ez / -is / -es, komen ook voor, en komen vooral veel voor in Catalonië . Dit gezegd hebbende, heeft massale migratie in de 20e eeuw geleid tot een zekere afvlakking van dergelijke regionale verschillen. In Catalaans sprekende gebieden komt de achternaam Ferrandis het meest voor in het zuiden (het Valenciaanse land ), terwijl in het noorden ( Catalonië ) de kale achternaam Ferran vaker voorkomt.

 

Bovendien leidde taalcontact tot de creatie van meerdere hybride vormen, zoals blijkt uit de meerdere Catalaans-Castilliaanse achternamen, vooral in het Valenciaanse land: Fernàndez , Fernandis , Fernàndiz , Ferrandez , Ferràniz , Ferranis , enz. Niet elke soortgelijke achternaam is patroniem. Omdat de letters z en s gelijk worden uitgesproken in Latijns-Amerikaanse dialecten van het Spaans, zijn veel niet-patroniem achternamen met een -es geschreven met een -ez . In Hispano-Amerikaans Spaans zijn de -ez- spellingen van Chávez ( Hugo Chávez ), Cortez ( Alberto Cortez ) en Valdez ( Nelson Valdez ) geen patroniemachtige achternamen, maar gewoon variante spellingen van de Iberisch- Spaanse spelling met -es , zoals in de namen van Manuel Chaves , Hernán Cortés en Víctor Valdés .

 

Zie Invloeden op de Spaanse taal voor meer informatie over de -z achternamen in het Spaans . Een aantal van de meest voorkomende achternamen met dit achtervoegsel zijn:

Álvarez - de zoon van Álvar, Álvaro

Antúnez - de zoon van Antón, Antonio

Benéitez, Benítez - de zoon van Benito

Díaz, Díez, Diéguez - de zoon van Diego

Domínguez - de zoon van Domingo

Enríquez - de zoon van Enrique

Estévez - de zoon van Esteve, Estevo, Esteban

Fernández - de zoon van Fernando

Giménez, Jiménez, Ximénez - de zoon van Gimeno, Jimeno,

Ximeno Gómez - de zoon van Gome of Gomo

González - de zoon van Gonzalo

Gutiérrez - de zoon van Gutierre, Gutier

Hernández - de zoon van Hernando

Ibáñez - de zoon van Iván, Juan

López - de zoon van Lope

Márquez - de zoon van Marco, Marcos

Méndez - de zoon van Mendo

Míguez, Miguélez - de zoon van Miguel

Martínez - de zoon van Martín

Muñoz - de zoon van Munio

Núñez - de zoon van Nuño

Peláez - de zoon van Pelayo

Pérez - de zoon van Pedro

Rodríguez - de zoon van Rodrigo

Ruiz - de zoon van Ruy,

Roy Ramírez - de zoon van Ramiro

Sánchez - de zoon van Sancho

Suárez - de zoon van Suero

Téllez - de zoon van Tello

Vásquez, Vázquez - de zoon van Vasco, Velasco

Velázquez, Velásquez - de zoon van Velasco

Vélez - de zoon van Vela Vondelingen

 

Anonieme verlaten kinderen waren een probleem voor de burgerlijke stand om op te noemen. Sommige van deze kinderen zijn vernoemd naar de stad waar ze zijn gevonden ( toponymische achternaam ). Omdat de meeste in weeshuizen van de kerk werden grootgebracht, kregen sommigen ook de achternaam Iglesia of Iglesias (kerk [es]) en Cruz (kruis). Blanco (met de betekenis "blanco" in plaats van "wit") was een andere optie. Een toponymische eerste achternaam kan zijn gevolgd door Iglesia (s) of Cruz als tweede achternaam. Naamloze kinderen kregen soms de achternaam Expósito / Expósita (van het Latijnse exposĭtus , "blootgesteld", wat "verlaten kind" betekent), wat hen, en hun nakomelingen, kenmerkte als van een lage kaste of sociale klasse . Als gevolg hiervan begon de Spaanse wet in 1921 houders van de achternaam Expósito toe te staan ​​hun achternaam legaal te wijzigen. In de Catalaanse taal werd vaak de achternaam Deulofeu ("gemaakt door God") aan deze kinderen gegeven, wat vergelijkbaar is met De Dios ("van God") in het Castiliaans. Bovendien zouden in Aragón in de steek gelaten kinderen de achternaam Gracia ("genade") of de Gracia krijgen, omdat men dacht dat ze zouden overleven bij de genade van God. Buitenlandse burgers In Spanje behouden legale en illegale buitenlandse immigranten het gebruik van hun culturele naamgevingsgebruiken, maar als ze Spaans staatsburger worden , zijn ze wettelijk verplicht om namen in Spaanse stijl aan te nemen (een voornaam en twee achternamen).

 

Als de genaturaliseerde burger afkomstig is uit een cultuur met één achternaam, wordt hun huidige achternaam ofwel verdubbeld of wordt de meisjesnaam van hun moeder aangenomen. Een Brit met de naam "Sarah Jane Smith" kan bijvoorbeeld "Sarah Jane Smith Smith" of "Sarah Jane Smith Jones" worden wanneer hij het Spaanse staatsburgerschap verkrijgt. Formeel zou de Spaanse naamgeving ook betekenen dat de voornaam "Sarah" en de middelste naam "Jane" zouden worden behandeld als een samengestelde voornaam: "Sarah Jane".

 

Flamenco-artiesten

Historisch gezien gebruikten flamencokunstenaars zelden hun eigennamen. Volgens flamencogitarist Juan Serrano kwam dit omdat flamenco als een schande werd beschouwd en ze hun families niet in verlegenheid wilden brengen: We moeten beginnen met de geschiedenis van de zigeuners in Spanje. Ze kregen een slechte reputatie vanwege de kleine misdrijven die ze moesten plegen om te overleven. Ze hadden geen enkele baan, ze moesten iets doen om te leven, en dat zorgde natuurlijk voor vijandigheid. En Flamenco was de muziek van de zigeuners, dus veel mensen uit de hogere kringen accepteerden het niet - ze zeiden dat Flamenco in handen was van criminelen, bandieten, et cetera. En de meisjes, die misschien van dansen of zingen hielden, zeiden hun ouders: "Oh nee, je wilt prostituee worden!". -  Juan Serrano, interview in Guitar International , november 1987 Deze traditie blijft tot op de dag van vandaag bestaan, ook al is flamenco nu legitiem. Soms bestaat de artistieke naam uit de geboorteplaats die aan de voornaam wordt toegevoegd ( Manolo Sanlúcar , Ramón de Algeciras ); maar veel, misschien wel de meeste, van dergelijke namen zijn excentriek: Pepe de la Matrona (omdat zijn moeder een vroedvrouw was); Perico del Lunar (omdat hij een moedervlek had); Tomatito (zoon van een vader die bekend staat als Tomate (tomaat) vanwege zijn rode gezicht); Sabicas (vanwege zijn jeugdpassie voor sperziebonen, van niño de las habicas ); Paco de Lucía , geboren als Francisco (" Paco ") Gustavo Sánchez Gomes, was van kinds af aan bekend na zijn Portugese moeder, Lucía Gomes (de Lucía = [zoon] van Lucía). En nog veel meer. Wanneer men echter naar deze artiesten verwijst met hun noms de plume, heeft het geen zin om hun naam in te korten tot de kwalificatie, zoals in "Lucia" of "de Lucia"; Paco, of misschien "el de Lucia", zijn de enige opties. Spaanse hypocoristiek en bijnamen

 

Veel Spaanse namen kunnen worden ingekort tot hypocoristische , aanhankelijke " kinderpraat " -vormen met een verkleinwoord , vooral -ito en -cito (mannelijk) en -ita en -cita (vrouwelijk). Soms langer dan de naam van de persoon, een bijnaam is meestal afgeleid via taalkundige regels. In tegenstelling tot het Engelse gebruik, worden hypocoristische namen in het Spaans echter alleen gebruikt om een ​​persoon in een zeer vertrouwde omgeving aan te spreken - de enige uitzondering is wanneer de hypocoristische een artistieke naam is (bijv. Nacho Duato, geboren Juan Ignacio Duato). De gangbare Engelse praktijk om een ​​bijnaam te gebruiken in de pers of media, of zelfs op visitekaartjes (zoals Bill Gates in plaats van William Gates), wordt niet geaccepteerd in het Spaans, aangezien het als buitensporig informeel wordt beschouwd.

 

Het gebruik verschilt per land en regio; dit zijn enkele gebruikelijke namen en hun bijnamen:

Adelaida = Ade, Adela

Adelina = Deli, Lina

Adrián (man) of Adriana (vrouw) = Adri

Alberto = Alber, Albertito, Beto, Berto, Tico, Tuco, Tito, Albi

Alejandra = Sandra, Ale, Álex, Álexa, Aleja, Jandra, Jana

Alejandro = Ale, Álex, Alejo, Jandro, Jano, Cano, Sandro, Pando

Alfonso = Alfon, Fon, Fonso, Fonsi, Poncho, Loncho

Alfredo = Fredi Alicia = Ali, Licha Ana

Isabel = Anabel

Anacleto = Cleto Andrea , Andreo , Andrés ,

Andressa = Andi , Andresito , Andresita

Agustín = Agus , Tin

Antonia = Toña, Tona, Toñi, Toñita, Tonia, Antoñita

Antonio = Antón, Tonio, Toni, Tono, Tonino, Toño, Toñín, Antoñito, Antuco, Antuquito

Antonino = Nino

Ariadna = Ari

Arturo = Arturito, Turito, Art, Lito

Arcenio = Arcenito, Cheno

Armando = Mando, Mandi

Ascensión = Ascen, Choni

Asunción = Asun, Susi, Suni

Aurelio = Yeyo

Beatriz = Bea, Beti, Betina

Begoña = Bego

Benjamín = Ben, Benja, Benjas, Benji, Jamín

Berenice = Bere

Bernabé = Berna

Bernardino = Bérnar, Nino

Bernardo = Bérnar, Ber, Nardo

Bonifacio = Boni

Buenaventura = Ventura, Ventu, Venturi

Candelaria = Blikje, Cande, Candi, Candelita, Canda, Candela

Cándido / a = Candi

Caridad = Cari, Carita, Caruca, Cuca

Carla = Carlita

Carlos = Carlito, Carlitos, Carlo, Calo, Calín, Carlines, Litos, Charli, Chepe

Carmen = Mamen, Carmita, Carmenchu, Menchu, Carmencha, Carmencita, Carmelita, Carmela, Carmina

Carolina = Caro, Cárol, Caroli, Carito

Catalina = Cata, Lina, Cati, Catina, Caty

Cecilia = Ceci, Cece, Cilia, Chila, Chili

Celestino = Celes, Cele, Tino

César = Checha, Cesito, Cesítar

Ciro = Cirino Claudia = Clau, Claudi (Inmaculada)

Concepción = Conchi, Conchita, Concha, Conce, Ciona, Cione, Chon, Choni, Inma, Macu

Consolación = Conso

Constantino = Tino

Consuelo = Consu, Chelo, Coni

Covadonga = Cova, Covi

Cristian = Cris

Cristina = Cris, Cristi, Tina

Cristóbal = Cris, Cristo, Toba

Cristóforo = Cuco, Chosto

Cruz = Crucita, Chuz

Dalia = Dali

Dalila = Lila Daniel (man) of Daniela (vrouw) = Dani

David = Davo, Davilo

Dolores = Lola, Loli, Lolita, Loles

Eduardo = Edu, Lalo, Eduardito, Duardo, Guayo

Eladio = Lalo, Yayo

Elena = Nena

Eloísa = Elo

Encarnación = Encarna, Encarni, Encarnita

Enrique = Quique, Quico, Kike, Kiko

Ernesto = Neto, Netico, Tito

Esmeralda = Esme, Mera

Esperanza = Espe, Pera, Lancha, Pancha, Peri

Esteban = Estebi

Estefanía = Estefa, Estefi

Eugenia = Genita

Eugenio = Genio, Genín, Genito

Eva = Evita

Facundo = Cundo

Federico = Fede, Fico

Felícita = Feli, Felacha

Felipe = Fele, Pipe, Lipe

Faustino = Tino, Tinín

Fermín = Mincho, Fermo

Fernanda = Fer, Nanda, Feña

Fernando = Fer, Nando, Nano, Ferni, Feña, Fercho

Florencia = Flor, Flora, Florci, Florcita, Florchi, Florchu, Lencha

Florencio = Floro, Lencho

Francisca = Fran, Paqui, Paquita, Sisca, Cisca, Pancha, Curra, Paca, Quica, Panchita, Panchi

Francisco = Fran, Francis, Paco, Sisco, Cisco, Chisco, Curro, Quico, Kiko, Franco, Frasco, Frascuelo, Pacho, Pancho, Panchito

Gabriel = Gabo, Gabri

Gabriela = Gabi, Gabrielita

Gerardo = Gera, Yayo, Lalo Duits = Mancho

Gertrudis = Tula Gloria

María = Glorimar

Gonzalo = Gonza, Gon, Gonzo, Gonchi, Lalo, Chalo, Talo, Tali

Graciela = Chela Gregorio = Goyo, Gorio

Griselda = Gris, Celda

Guadalupe = Lupe (vrouwelijk en mannelijk), Guada, Pupe, Lupita, Lupilla (vrouwelijk) & Lupito, Lupillo (mannelijk), Pita (vrouwelijk)

Guillermo = Guille, Guíller, Guillo, Meme, Momo, Memo

Gumersindo = Gúmer, Gume, Sindo .

Héctor = Tito, Torín, Hertico

Hermenegildo = Hildo

Hortensia = Horten, Tencha Humberto, Huberto,

Adalberto = Berto, Beto

Ignacia = Nacha, Nacia, Ina

Ignacio = Nacho, Nacio, Nachito, Naco, Iñaqui, Iñaki

Inocencia = Chencha

Inocencio = Chencho

Isabel = Bela, Beli, Belica, Sabel, Sabela, Chabela, Chavela, Chavelita, Chabelita, Isa

Ismael = Isma, Mael, Maelo

Israël = Irra, Rai

Iván = Ivi, Ivo

Jacobo = Cobo, Yaco, Yago

Jaime = Jaimón, Jimmy

Javier = Javi, Javo, Javito

Jorge = Jorgecito, Jorgis, Jorgito, Gorge, Jecito, Coque, Koke

Jesús = Jesu, Chus, Xus, Chuso, Chusi, Chucho, Chuchi, Chuy, Suso, Susi, Chuyito

Jesús Alberto = Jesusbeto, Chuybeto

Jesús Manuel = Jesusma Jesus

María = Chumari, Chusma, Jesusmari

Jesús Ramón = Jerra, Jesusra, Chuymoncho, Chuymonchi

Jesusa = Susi, Sus, Chusa, Susa, Chucha, Chuy, Chuyita

Joaquín = Joaco, Juaco, Quin, Quim, Quino, Quincho

José = Jose, Pepe, Chepe, Pepito, Chepito, Pito, Pepín, Pepu, Chechu, Cheo José Ángel / José Antonio = Josean, Josan José

Carlos = Joseca José

Luis = Joselo, Joselu, Pepelu, Selu José

Manuel = Josema, Chema, Chemita, Chemanu

José María = Chema, Chemari, Josemari, Josema

José Miguel = Josemi, Jomi, Chemi

José Ramón = Peperramón, Joserra

Josefa = Pepa, Pepi, Pepita, Fina, Fini, Finita

Josefina = Jose, Fina, Pepa, Pepita, Chepina, Chepita

Juan = Juanito, Juanín, Juancho, Juanelo, Juampi, Juanci Juan

Andrés = Juanan Juan

Camilo = Juanca, Juancho, Juanqui, Juanquis Juan

Carlos = Juanca, Juáncar, Juanqui Juan

Cristóbal = Juancri, Juancris Juan

Ernesto = Juáner Juan

Esteban = Juanes Juan

Felipe = Juanfe, Pipe Juan

Fernando = Juánfer Juan

Francisco = Juanfran Juan

Ignacio = Juancho Juan

Javier = Juanja

Juan José = Juanjo, Juancho Juan

Leonardo = Juanle

Juan Luis = Juanlu Juan

Manuel = Juanma Juan

Miguel = Juangui, Juanmi Juan

Pablo = Juampa, Juampi, Juampis Juan

Rafael = Juanra Juan

Ramón = Juanra Juan

Salvador = Juansa Juan

Vicente = Juanvi

Julián = Juli, Julianito, Julianillo

Julio = Julín, Julito, Juli

Laura = Lalita, Lala, Lauri, Lauris, Lau, Laurita

Leticia = Leti

Lorena = Lore

Lorenzo = Lencho, Enzo

Lourdes = Lourditas, Lulú

Lucía = Luci, Lucita

Luciano = Chano, Ciano, Lucho

Luis = Lucho, Luisito, Güicho, Luisín, Sito

Luis Felipe = Luisfe Luis

Manuel = Luisma Luis

María = Luisma Luis

Mariano = Luisma Luis

Miguel = Luismi

Magdalena = Magda, Mada, Malena, Mane, Manena, Lena, Leni, Lenita

Manuel = Manu, Lolo, Meño, Manuelito, Lito, Lillo, Mani, Manué, Manel, Mel, Nel, Nelo

Manolo = Lolo, Manolito, Manolillo, Lito, Lillo, Manolín

Marcelina = Lina, Marce, Celina, Chela, Marce

Marcelo = Chelo, Marce

Margarita = Marga, Margari, Magui, Rita,

Mague María = Mari, Maruja, Marujita, Marica, Marita, Mariquita, Mariquilla, Iah María

Aurora = Marora

María Auxiliadora = Chilo, Mauxi, Mausi, Dori

María de Dolores = Lola, Loles, Loli, Lolita,

Mariló María de Jesús = Marichú María de la

Cruz = Maricruz

María de la Luz = Mariluz, Luz, Malú

María de las Nieves = Marinieves, Nieves

María de los Ángeles = Marielos, Marian, Ángeles, Ángela, Angie, Angy, Mariángeles

María de Lourdes = Malula, Marilú, Lulú María del

Carmen = Maricarmen, Mamen, Mai, Maica, Mayca, Mayka, Mari María del

Mar = Marimar, maart

María del Rosario = Charo, Chari, Charito, Chayo María del

Refugio = Cuca, Cuquis

María del Socorro = Maricoco, Coco, Socorro María del Sol / María de la

Soledad = Marisol, Sol, Sole, Chole María

Engracia = Graci, Gracita María

Elena = Malena, Marilena María

Eugenia = Maru, Marugenia, Yeni, Kena, Kenita

María Fernanda = Mafe, Mafer, Marifer María

Fuensanta = Mari Santi, Tanti, Fuen

María Isabel = Maribel, Mabel, Marisabel, Marisa María José /

María Josefa = Cote, Coté, Jose, Josefa, Mai, Ajo, Majo, Mariajo, Marijó, Marijose, Maripepa, Maripepi, Pepa, Pepi, Pepita María

Laura = Malala María

Luisa = Marisa,

Mariluisa, Malu, Maluli, Magüi

María Milagros = Mila, Milagritos, Mili, Mimi, Marimili María

Paz = Maripaz, Paz, Pacita María

Pilar = Pilar, Pili, Mapi, Maripí, Maripili María

Teresa = Maritere, Maite, Mayte, Teté, Mari, Mariate, Marité

María Victoria = Mariví, Mavi

Marta = Martuqui, Tuqui

Mario = Mayito Mauricio = Mau, Mauro, Mauri

Máximo = Maxi, Max, Maximino, Mino

Mayra = Mayrita, Mayris

Mayola = mei

Mercedes = Merce, Merche, Merchi, Merceditas, Meche, Meches

Micaela = Mica

Miguel = Migue, Míchel, Miki Miguel

Enrique = Ige, Ike, Mige, Mike, Migo, Miko

Minerva = Mijn, Míner

Míriam = Miri

Mónica = Moni, Mo

Montserrat = Monse, Montse, Mon

Natividad = Nati, Tivi

Nicolás = Nico, Colás

Nicolasa = Nico, Colasa

Norberto = Nórber, Berto, Bertín

Norma = Normi, Normita, Tita

Oriana = Ori, Nana, Nanita, Ana, Anita

Orlando = Lando

Pablo = Pablete, Pablín, Pablito, Blete, Blin, Blito

Pacificación = Paz

Paloma = Palo Paola = Pao, Paolita, Payoya

Paula = Pau Paulina = Pau, Pauli

Patricia = Patri, Tricia, Pato, Pati

Patricio = Pato, Patri

Pedro = Perucho, Pedrito, Perico, Peyuco, Peret, Pedrín Pilar / María del

Pilar = Pili, Pilarín, Piluca, Petita, Maripili

Primitivo = Pivo, Tivo

Rafael = Rafaelito, Rafa, Rafi, Rafita, Rafo, Fael, Falo, Fali, Felo, Fefo, Fefi

Ramón = Mon, Moncho, Monchi, Mongo, Monguito, Ramoncito

Raúl = Rauli, Raulito, Raulillo, Rul, Rulo, Rule, Ral, Rali

Refugio = Cuca, Cuquita

Reinaldo = Rey, Naldo

Remedios = Reme

Reposo = Repo

Ricardo = Rica, Rícar, Richi, Rici, Rocho, Richar

Roberto = Robe, Róber, Berto, Robertito, Tito, Beto

Rocío = Roci, Chio, Ro, Roco

Rodolfo = Fito, Fofo, Rodo, Bofo, Rudi

Rodrigo = Rodriguito, Rodri, Ruy, Roy, Ro

Rogelio = Roge , Coque

Rosalía = Chalia, Rosa, Rosi, Rosita

Rosalva = Chava

Rosario = Charo, Chayo, Chayito

Salomé = Salo

Salomón = Salo

Salvador = Salva, Chava, Chavito, Chavita, Salvita, Salvi, Chavi, Salvidor

Santiago = Santi, Yago, Diejo, Chago, Tiago

Sara = Sarita

Sebastián = Sebas, Seba

Sergio = Chucho, Checo, Chejo, Checho, Chencho, Keko, Yeyo

Simón = Monsi

Sofía = Sofi Soledad = Sol, Sole, Chole, Chol

Susana = Susi, Sus, Su

Teodoro = Teo, Doro

Teresa = Tere, Teresita, Teresica, Teresina

Timoteo = Teo, Teín

Trinidad = Trini

Tomás = Tomi, Tomasito, Tomasín

Valentina = Val, Vale, Valen, Tina, Tinita, Valentinita

Valentino = Val, Vale, Valen, Tino, Tinito, Valente, Valentinito

Verónica = Vero, Nica, Verito, Veru

Vicente = Chente, Vicen, Vicho, Sento Víctor,

Victorio = Vítor, Vis, Vico, Vito

Victoria = Viqui, Tori, Toria, Toya

Visitación = Visi

Yolanda = Yola, Yoyi, Yoli 

 

Spanje's andere talen De officiële erkenning van de andere geschreven talen van Spanje - Catalaans , Baskisch en Galicisch - stond de autonome gemeenschappen wettelijk toe om hun lokale sociale identiteit te herstellen , inclusief het legale gebruik van persoonsnamen in de lokale talen en geschreven tradities - soms verboden sinds 1938 - via het opnieuw spellen van namen uit het Castiliaans Spaans naar hun oorspronkelijke talen. Baskische namen Zie ook: Baskische taal en Baskische achternamen De Baskisch-sprekende gebieden (de Baskische Autonome Gemeenschap en Navarra ) volgen de Spaanse naamgevingsgebruiken (voornamen + twee familienamen, waarbij de twee familienamen meestal van de vader en de moeder zijn). De voornamen zijn officieel in één taal (Baskisch of Spaans) maar vaak gebruiken mensen een vertaalde of verkorte versie. Een tweetalige Baskisch-Spaanse spreker hoeft niet noodzakelijk een Baskische naam te dragen, en een eentalige Spaanse spreker kan een Baskische naam of een Baskische hypocoristische naam van een officiële Spaanse naam gebruiken; bijvoorbeeld een Francisco (officiële Spaanse naam) kan bekend staan ​​als Patxi (Baskisch hypocoristisch).

 

Sommige Baskische namen en achternamen zijn buitenlandse transliteraties in het Baskisch, bijvoorbeeld Ander (Engels: " Andrew "; Spaans: Andrés ), Mikel (Engels: "Michael"; Spaans: Miguel ) of Ane (Engels: " Anne " ; Spaans: Ana ). In sommige gevallen wordt de naam van de oorspronkelijke taal aanduiding vertaald naar Baskisch, bijvoorbeeld Zutoia en Zedarri geven de Spaanse Pilar (Engels: "pijler"). Bovendien zijn sommige oorspronkelijk Baskische namen, zoals Xabier en Eneko (Engelse " Xavier " en " Inigo ") getranslitereerd in het Spaans ( Javier en Íñigo ). Recentelijk zijn Baskische namen zonder een direct equivalent in andere talen populair geworden, bijvoorbeeld Aitor (een legendarische patriarch), Hodei ("wolk"), Iker ("om te onderzoeken") en Amaia ("het einde"). Sommige Baskische namen zonder een directe Spaanse betekenis zijn uniek voor de Baskische taal, bijvoorbeeld Eneko , Garikoitz , Urtzi . Baskische namen, in plaats van Spaanse namen, zijn overheersend in Baskenland, wat in tegenspraak is met de oplegging van de Spaanse naam van het Franco-regime dat vereist dat mensen bij de geboorte alleen Spaanse namen krijgen.

 

Na de dood van Franco en het herstel van de democratie in Spanje, veranderden veel Baskische volwassenen hun Spaanse naam in het Baskische equivalent, bijvoorbeeld van Miguel in Mikel . Een bron voor moderne Baskische namen is Sabino Arana 's Deun-Ixendegi Euzkotarra ("Baskische verzameling heilige namen", gepubliceerd in 1910). In plaats van de traditionele Baskische bewerkingen van Romaanse namen, stelde hij andere voor die hij verzon en die naar zijn mening meer waar waren dan de originelen en beter aangepast waren aan de Baskische fonologie. Bijvoorbeeld, zijn broer Luis werd Koldobika , van Frankische Hlodwig . De traditionals Peru (van het Spaanse " Pedro "), Pello of Piarres (van het Frans " Pierre "), die allemaal " Peter " betekenen , werden Kepa van het Aramese כיפא (Kepha). Hij geloofde dat het achtervoegsel - [n] e inherent vrouwelijk was, en nieuwe namen zoals Nekane ("pain" + ne , " Dolores ") of Garbiñe ("clean" + ne , " Immaculate [Conception] ") komen veel voor onder Baskische vrouwtjes. Baskische achternamen duiden gewoonlijk het patroniem huis van de drager aan; bijv. Etxebarria - "het nieuwe huis", van etxe (huis) + barrière (nieuw) + a (de), staat voor "gerelateerd aan een zogenaamde boerderij"; op dezelfde manier, Garaikoetxea - "het huis in de hoogten", garai ("hoogte") + etxe ("huis") + a (de). Soms duiden achternamen niet het huis zelf aan, maar een kenmerk van de plaats, bijv. Saratxaga - " wilgenplaats ", van saratze ("wilg") + -aga ("plaats van"); Loyola , van loi ("modder") + ola ("ijzersmederij"); Arriortua - "stenen boomgaard", van harri ("steen") + ortua ("boomgaard"). Vóór de 20e eeuw werden alle Baskische mannen als edelen beschouwd (sommige Baskische achternamen, zoals Irujo of Medoza , waren inderdaad verwant aan enkele van de oudste Spaanse adellijke families), en velen van hen gebruikten hun status om met privileges te emigreren naar andere regio's van de Spaanse rijk, vooral Amerika, waardoor sommige Baskische achternamen algemeen werden in de Spaans-Amerikaanse wereld; bijv. Mendoza - "koude berg", van mendi ("berg" + hotza ("koud"); Salazar - "oude hal", van sala ("hal") + zahar ("oud").

 

Tot 1978 was Spaans de enige officiële taal van de Spaanse burgerlijke standen en Baskische achternamen moesten worden geregistreerd volgens de Spaanse fonetische regels (de Spaanse klank 'ch' voegt bijvoorbeeld de Baskische 'ts', 'tx' en 'tz' samen, en iemand wiens achternaam in Standard Baskisch zou "Krutxaga" zijn, zou het moeten schrijven als "Cruchaga", letter "k" wordt ook niet gebruikt in het Spaans). Hoewel de democratische restauratie dit beleid beëindigde, waardoor achternamen officieel konden worden veranderd in hun Baskische fonologie, er zijn nog steeds veel mensen die Spaans geschreven Baskische achternamen hebben, zelfs in dezelfde familie: een vader die vóór 1978 werd geboren, zou de bijnaam "Echepare" krijgen en zijn kinderen "Etxepare". Dit beleid veranderde zelfs de gebruikelijke uitspraak van sommige Baskische achternamen. In het Baskisch behield de letter 'z' bijvoorbeeld een sissende 's'-achtige klank, terwijl het Spaans d het; dus een achternaam zoals 'Zabala' moet correct worden gelezen als 'sabala' ( uitspraak in het Baskisch:  [s̻abala] ), hoewel in het Spaans, omdat de 'z' een 'th' geluid ( [ θ ] ) aangeeft , gelezen worden als "Tha-bala" ( Spaanse uitspraak:  [θaˈβala] ). Aangezien de letter "z" echter in het Spaans bestaat, hebben de registers de Zabala's niet gedwongen hun achternaam te translitereren. In de Baskische provincies Biskaje en Gipuzkoa was het ongebruikelijk om een ​​achternaam aan te nemen van de plaats (stad of dorp) waar men woonde, tenzij men een vondeling was; Over het algemeen zijn mensen met achternamen zoals Bilbao (naar de Baskische stad Bilbao ) afstammelingen van vondelingen. In de Baskische provincie Alava en, in mindere mate, in Navarra , was het echter gebruikelijk om iemands geboortedorp aan de achternaam toe te voegen met behulp van het Spaanse deeltje de om een toponiem aan te duiden , vooral wanneer de achternaam gebruikelijk was; bijvoorbeeld, iemand wiens achternaam Lopez was en wiens familie oorspronkelijk uit de vallei van Ayala kwam, zou Lopez de Ayala als achternaam kunnen gebruiken. Deze laatste praktijk is ook gebruikelijk in Castilië . Baskische samengestelde achternamen komen relatief vaak voor, en zijn gemaakt met twee afzonderlijke achternamen, bijvoorbeeld Elorduizapaterietxe - Elordui + Zapaterietxe , een praktijk die familietrouw of het even grote belang van beide families aanduidt. Dit gebruik leidde soms tot ongelooflijk lange achternamen, want samengestelde achternamen konden worden gebruikt om andere te creëren; de langste achternaam die in Spanje is geregistreerd, is bijvoorbeeld Baskisch, Burionagonatotoricageazcoechea , gevormd door Buriona + Gonatar + Totorika + Beazcoetxea . Ten slotte pionierde de nationalistische leider Sabino Arana met een naamgevingsgebruik waarbij de volgorde van voornaam en achternaam werd omgezet in wat hij dacht dat de juiste syntaxisvolgorde in de Baskische taal was; bijv. de vrouw genaamd Miren Zabala wordt Zabala'taŕ Miren genoemd - eerst de achternaam, plus het achtervoegsel -tar dat aangeeft "van een plaats", en dan de naam. Zo betekent Zabala'taŕ Miren "Miren, van de familie Zabala". De verandering in de volgorde vindt plaats omdat in het Baskisch geweigerde woorden (zoals Zabala'taŕ ) die van toepassing zijn op een zelfstandig naamwoord, vóór het zelfstandig naamwoord zelf worden uitgesproken; een ander voorbeeld hiervan is zijn pseudoniem , Arana ta Goiri'taŕ Sabin .

 

Dit Baskische naamgevingsgebruik werd gebruikt in nationalistische literatuur, niet in formele, officiële documenten waarin de Castiliaanse naamgevingsconventie wordt nageleefd. Catalaanse namen Nadere informatie: Categorie: Familienamen in het Catalaans De Catalaans- sprekende gebieden houden zich ook aan de Spaanse naamgevingsgebruiken, maar meestal worden de discrete achternamen samengevoegd met het woord i ("en"), in plaats van de Spaanse y , en deze praktijk is heel gebruikelijk in formele contexten. De voormalige president van de Generalitat de Catalunya (regering van Catalonië) wordt bijvoorbeeld formeel El Molt Honourable Senyor Carles Puigdemont i Casamajó genoemd . Bovendien bepaalt het nationale taalbeleid dat wordt opgesomd in artikel 19.1 van wet 1/1998 dat "de inwoners van Catalonië het recht hebben om de juiste regulering van hun Catalaanse namen en achternamen te gebruiken en om de combinatie tussen achternamen te introduceren". De correctie, vertaling en achternaamwijziging worden geregeld door de Registro Civil (burgerlijke stand) met decreet 138/2007 van 26 juni, tot wijziging van decreet 208/1998 van 30 juli, dat de accreditatie van de taalkundige correctheid van namen regelt .

 

De attributen en functies van Decreet 138/2007 van 26 juli regelen de uitgifte van taalcorrectiecertificaten voor vertaalde Catalaanse namen, door het Institut d'Estudis Catalans (Instituut voor Catalaanse Studies) in Barcelona. Desalniettemin zijn er Catalaanse achternamen die noch aan de huidige spellingsregels, noch aan de traditioneel correcte Catalaanse spellingsregels voldoen; een taalcorrectiecertificering kan worden aangevraagd bij het instituut, voor namen als deze: Aleñà naar Alenyà Caballé tegen Cavaller Cañellas naar Canyelles Casas naar Cases Corominas naar Coromines Fàbregas naar Fàbregues Farré tegen Ferrer Figueras naar Figueres Gabarra naar Gavarra Gafarot naar Gaferot Gumbau naar Gombau Domènech naar Domènec Jufré naar Jofré Junqueras tegen Jonqueres Mayoral tot Majoral Montañà naar Montanyà Perpiñá naar Perpinyà Pijuan naar Pijoan Piñol naar Pinyol Puyol naar Pujol Roselló naar Rosselló Rusiñol naar Rossinyol Tarradellas naar Tarradelles Viñallonga naar Vinyallonga Viñes tot Vinyes Catalaanse hypocoristiek en bijnamen Veel Catalaanse namen worden afgekort tot hypocoristische vormen waarbij alleen het laatste deel van de naam wordt gebruikt (in tegenstelling tot het Spaans, dat meestal alleen het eerste deel van de naam gebruikt), en met een verkleinwoord ( -et, -eta / -ita ). Dus verkorte Catalaanse namen die het eerste deel van de naam innemen, zijn waarschijnlijk beïnvloed door de Spaanse traditie. De invloed van het Spaans in de hypocoristiek is recent, aangezien het pas in de twintigste eeuw een algemene mode werd en vooral sinds de dictatuur van Francisco Franco ; voorbeeld

Catalaanse namen zijn:

Antoni / Antònia = Toni, Tònia, Tonet / a

Bartomeu = Tomeu

Concepció = Ció

Cristina = Tina

Dolors = Lloll, Dolo, Loles

Elisabet / h = Inzet, Beth, Eli, Lis

Eulàlia = Laia, Olaia, Lali

Francesc / a = Cesc, Quico / a, Xesco / a, Xisco / a, Cisco / a, Sisquet / a

Gabriel = Biel

Ignasi = Nasi

Isabel = Bel, Bet

Jacint = Cinto

Joaquim / a = Quim / a, Ximo / a (in Valencia )

Jordi = Toti

Jordina = Jordi

Josefina = Fina, Fineta Josep

Maria = Pemi

Josep / a = Pep / o / a, Pepet / a, Pepito / a

Magdalena = Talena, Magda

Manel = Nel, Nelo, Nel·lo

Maria del Mar = mrt Maria dels

Àngels = Mariàngels, Àngels, Màngels

Maria Lluïsa = Marissa

Maria Soletat = Marissol

Mariona = Ona, Miona

Meritxell = Txell, Meri

Montserrat = Serrat, Montse, Munsa, Muntsa

Narcís / isa = Narciset / a, Ciset / a, Ciso / a

Núria = Nuri Onofre = Nofre

Oriol = Uri Rafel = Fel, Feló, Rafa

Salvador = Vadó, Voro (in Valencia )

Sebastià / ana = Tià / ana, Sebas

Sergi = Keki

Vicent = Vicentó, Cento

Xavier = Xavi, Xevi, Javi (de J wordt uitgesproken als in het Engels) Galicische namen

 

De Galicisch sprekende gebieden houden zich ook aan de Spaanse naamgevingsgebruiken. De belangrijkste verschillen zijn het gebruik van Galicische voor- en achternamen. Galicische achternamen Nadere informatie: Categorie: achternamen in de Galicische taal De meeste Galicische achternamen hebben hun oorsprong in lokale toponymieën , zijnde deze ofwel Galicische regio's ( Salnés < Salnés , Carnota , Bergantiños ), steden ( Ferrol , Noia ), parochies of dorpen (zoals Andrade ). Net als elders werden ook veel achternamen gegenereerd uit banen of beroepen ( Carpinteiro 'timmerman', Cabaleiro 'Knight', Ferreiro 'Smith', Besteiro 'Crossbowman'), fysieke kenmerken ( Gago 'Twangy', Tato 'Stutterer', Couceiro ' lang en dun, Bugallo 'vet', Pardo 'donkere'), of de herkomst van de persoon ( Franco en Frances 'Franse', Portugués 'Portugese'). Hoewel veel Galicische achternamen historisch zijn aangepast in de Spaanse fonetiek en spelling, zijn ze nog steeds duidelijk herkenbaar als Galicische woorden: Freijedo , Spaanse bewerking van freixedo 'plaats met essen'; Seijo van seixo 'steen'; Doval van do Val 'of the Valley'; Rejenjo uit Reguengo , Galicische evolutie van lokaal Latijns-Germaans woord Regalingo 'Koninklijk eigendom'.

 

Bijzonder relevant zijn de Galicische achternamen die zijn ontstaan ​​uit middeleeuwse patroniemen , die sinds de 9e eeuw in de lokale documentatie aanwezig zijn en vanaf de 12e eeuw populair zijn geworden. Hoewel velen van hen historisch zijn aangepast in de Spaanse spelling, fonetiek en tradities, zijn velen nog steeds typisch Galicisch; meest voorkomende zijn: Alonso (middeleeuwse vorm Afonso , van de gelatiniseerde Germaanse naam Adefonsus ): Spaans 'Alfonso', 'Alonso'. Álvarez (van middeleeuwse Alvares, van de Germaanse naam Halvar (d) , gelatiniseerd als Alvarus ). Ares (van de naam Arias 'of de stad Ares ): Spaanse' Arias '. Bermúdez (middeleeuwse vorm Vermues , van de gelatiniseerde Germaanse naam Veremodus + achtervoegsel -ici-). Bernárdez (van de Frankische naam Bernard + achtervoegsel -ici-). Vieitez, Vieites (van de naam Bieito , uit het Latijnse Benedictus + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Benítez'. Diz, Díaz (van de naam Didacus + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Díaz'. Domínguez (middeleeuwse vorm Domingues , afgeleid van de naam Domingo , van Dominicus, + achtervoegsel -ici-). Enríquez (middeleeuwse vorm Anrriques , van de Frankische naam Henric + suffiz -ici-). Estévez (middeleeuwse vorm Esteves , van de naam Estevo , afgeleid van Stephanus + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Estébanez'. Fernández (middeleeuwse vorm Fernandes , van de naam Fernando , afgeleid van de Germaanse naam Fredenandus + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Hernández'. Froiz (middeleeuwse vorm Froaz , van de Germaanse naam Froila 'Lord' + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Flores'. García (middeleeuwse vorm Garçia , van de naam Garcia ). Giance (van de naam Xian , oude spelling Jiam , afgeleid van het Latijnse Iulianus + achtervoegsel -ici-), zonder Spaans equivalent. Gómez (middeleeuwse vorm Gomes , van de naam Gomes ). González (middeleeuwse vorm Gonçalves , van de gelatiniseerde Germaanse naam Gundisalvus + achtervoegsel -ici-). López (middeleeuwse vorm Lopes , van de Latijnse bijnaam Lupus 'wolf'). Lourenzo, Lorenzo (middeleeuwse vorm Lourenço , van de Latijnse naam Laurentius ). Martínez, Martín, Martís (van de Latijnse naam Martinus + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Martínez'. Méndez (middeleeuwse vorm Meendes , van de naam Mendo , van Menendus + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Menéndez', 'Méndez'. Miguéns (van de naam Miguel , afgeleid van Michael + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Miguélez'. Núñez (middeleeuwse vorm Nunes , afgeleid van de naam Nunnus + achtervoegsel -ici-). Paz, Paes, Pais (van de naam Paio , afgeleid van Pelagius + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Peláez'. Pérez (middeleeuwse vorm Peres , van de naam Pero , afgeleid van Petrus , + achtervoegsel -ici-). Raimúndez (van de Frankische naam Raimund + achtervoegsel -ici-). Rodríguez (van de naam Rodrigo , van de gelatiniseerde Germaanse vorm Rodericus + achtervoegsel -ici-). Rois (van de naam Roi , bijnaam van Rodrigo + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Ruiz'. Sánchez (middeleeuwse vorm Sanches , van de naam Sancho , afgeleid van het Latijnse Sanctius + achtervoegsel -ici-). Sueiro, Suárez (middeleeuwse vormen Sueiro, Suares , van de naam Suarius , met en zonder achtervoegsel -ici-): Spaans 'Suárez'. Vázquez (middeleeuwse vorm Vasques , van de naam Vasco , van Velasco , + achtervoegsel -ici-): Spaans 'Velázquez'. Yanes (middeleeuwse vormen Eanes , Ianes . Van Iohannes, Yohannes + achtervoegsel -ici-): Spaans Eáñes 'Yáñez'. Sommigen van hen (namelijk Páez, Méndez, Vázquez) zijn typisch Galicisch vanwege de daling van intervocalic -l-, -d-, -g- en -n-, maar de meest voorkomende familienamen in Galicië kunnen ook van Spaanse oorsprong zijn ( hoewel Lugo de enige provincie in Spanje is met een meerderheid van de mensen bijgenaamd López ). Galicische voornamen en bijnamen

Enkele veel voorkomende Galicische namen zijn:

Afonso [m] (Spaanse Alfonso ): bijnamen Fonso , Pocho .

Alberte [m] Alberta [f] (Spaanse Alberto ): Berto , Berta .

Alexandre [m] (Spaanse Alejandro ): Xandre , Álex .

Anxo [m] (Spaanse Ángel ): Xeluco .

Antón [m], Antía "[f] (Spaanse Antonio, Antonia ): Tonecho .

Artai [m] (zonder Spaanse vertaling). Brandán [m], Brenda [f] (Keltische oorsprong, "voorname krijger)

Baldomero [m]: Mero Brais [m] (Spaanse Blas )

Breogán [m] (naam van een mythologische Galicische Keltische krijger, zonder Spaans equivalent).

Carme [f] (Spaanse Carmen ): Carmiña , Mela , Carmela , Carmucha , Carmuxa . Catarina [f] ( Catherine ): Catuxa . Cibrao , Cibrán [m] (Griekse oorsprong betekent "Cypriotisch", Spaans Cipriano )

Edelmiro , Delmiro [m]: Edel , Miro .

Erea [f] (Griekse oorsprong betekent "vrede", Spaans Irene )

Estevo [m] (Spaanse Esteban )

Fernán [m] (Spaanse Fernando )

Francisco [m]: Farruco , Fran .

Icía [f] (Spaanse Cecilia )

Iago [m] (Spaanse Santiago )

Lois [m] (Spaanse Luis ): Sito

Lúa [f] (Spaanse luna (maan))

María [v]: Maruxa , Marica .

Manuel , Manoel [m] (Spaanse Manuel ): Manolo , Lolo .

Olalla , Baia [f] (Spaanse Eulalia , Olaya )

Paio [m] (Spaanse Pelayo )

Paulo [m], Paula [f] (Spaanse Pablo , Paula )

Roi [m] (Spaanse Rodrigo , Ruy )

Sabela [f] (Spaanse Isabel ): Beluca

Tareixa [m] (Spaanse Teresa )

Uxío [m] Uxía [f] (Spaanse Eugenio , Eugenia )

Xavier [m] (Spaanse Javier )

Xacobe [m] (Spaanse Jacobo )

Xaquín [m] (Spaanse Joaquín ): Xocas .

Xela [f] (Spaanse Ángela )

Xián [m] (Spaanse Julián )

Xoán , Xan [m] (Spaanse Juan )

Xosé [m] (Spaanse José ): Che , Pepe .

Xurxo [m] (Spaanse Jorge )

 

Bijnamen worden meestal verkregen vanaf het einde van een bepaalde naam, of door afleiding. Veel voorkomende achtervoegsels zijn onder meer mannelijk -iño, -ito (zoals in Sito , van Luisito ), -echo ( Tonecho , van Antonecho ) en -uco ( Farruco , van Francisco ); en vrouwelijk -iña, -ucha / uxa ( Maruxa , Carmucha , van Maria en Carme ), -uca ( Beluca , van Isabeluca ), en -ela ( Mela , van Carmela ). Spaanse naamgeving - 

'